środa, 11 marca 2009

black (wo- and) man

Musicie uwierzyć na słowo. Para którą pokazuję była ubrana na czarno. Nie okrycie jednak jest tym razem istotne, choć było interesujące. Najważniejsze to ich rowerowa lekkość bytu. Powolna degustacja miasta, powolne wchłanianie go w siebie. Jechali po chodniku, ścieżek w mieście nie za wiele, więc to konieczne. Ustępowali miejsca pieszym, wiedzieli, że nie są u siebie. Zachłannie oddawali się jeździe.



o 21:44

4 komentarze:

  1. Witek Kopeć12 marca 2009 18:17

    Przyjemnie się Ciebie czyta, ciekawe jak interpretujesz i przekazujesz temat. Dobrze trafiasz w sedno. Dzięki

    Widziałeś/-łaś?
    http://www.wroclawcyclechic.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. Alfons Rytka12 marca 2009 21:28

    Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
  3. Le vélo, c'est chic!12 marca 2009 21:39

    Wcześniej nie widziałem. Widzę jednak, że "radez" idzie na całość:)
    http://wrocyclechic.blogspot.com/
    http://breslaucyclechic.blogspot.com/
    http://wroclawcyclechic.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  4. lavinka15 marca 2009 18:06

    Też jadąc po chodniku(z przymusu) staram się jechać z prędkością hulajnogową zwaną prędkością Masy Krytycznej i ustępuję pieszym. Pędzić można za miastem :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)